ႏုနယ္ေသာ ဦးေနာက္ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ယေန႕ ျမန္မာ့ပညာေရး မူလတန္းအဆင့္ သင္ရုိး

သူရ(ကေလး) ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ အျဖဴအစိမ္း ၀တ္စံုေလးနဲ႕ ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ သမီးေလးက အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း လြယ္အိတ္ကေလးဖြင့္လုိ႕ ဗလာစာအုပ္ေလးကို ထုတ္လုိက္တယ္။ “ ဘာေရးမလုိ႕လည္း သမီး။ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြထဲမွာ အရုပ္ပုံေတြ မဆြဲရဘူးေနာ္။ စာအုပ္ေတြ ေပကုန္ရင္ ဆရာမက သမီးစာအုပ္ကို အမွန္ျခစ္ လွလွေလးေတြ ျခစ္ေပးမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” “ ရုပ္ပံုဆြဲမလုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး ဦးဦး။ သမီး ေက်ာင္းမွာ စာေရးတာ မၿပီးေသးလို႕ ဆရာမက အိမ္ေရာက္ရင္ ဆက္ေရးဆုိလုိ႕ ေရးမလုိ႕ပါ။ ” “ ဘာေရးမွာလဲ သမီး ဦးကို ျပပါဦး” သမီးေလးရဲ႕ ေရးစာအုပ္ေလးကို ယူၾကည့္လုိက္သည္။ တစ္ ညီမွ်ျခင္း တစ္ (၁ = တစ္) ကေန ငါး ညီမွ်ျခင္း ငါး (၅= ငါး) အထိ ကို ဂဏန္းျဖင့္ တစ္ကေန ငါးအထိ ေရးထားၿပီး ညီမွ်ျခင္းအေနာက္ကေန အကၡရာ စာလံုးေပါင္းျဖင့္ ငါးအထိ ေရးခုိင္းထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မက်ဴးရင့္ေရႊခ်ည္သည္ ယခုႏွစ္မ စကာ သူငယ္တန္းတက္ေနေသာ ေက်ာင္းသူမေလး တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ယခုႏွစ္မွ စတက္ေသာ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဆုိေပမယ့္ မူႀကိဳေက်ာင္းကိုေတာ့ (၂) ႏွစ္ တက္ဖူးထားတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳရွိသည္။ မူႀကိဳ (၂) ႏွစ္ တက္ထားသည့္ အတြက္ သမီးေလး က်ဴးရင့္ေရႊခ်ည္ အေနျဖင့္ ဂဏန္းမ်ားကို ျမန္မာအကၡရာျဖင့္ တစ္မွ တစ္ဆယ္အထိ စာလံုးေပါင္းေရးႏုိင္သည္။ သို႕အတြက္ သူ႕အတြက္ ခက္ခဲမႈမရွိပဲ အားတတ္သေရာ ေရးခ်င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တူမေလး က်ဴးရင့္ စာအုပ္ကို ၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ဘယ္အရာအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသလဲဆုိရင္ သမီးေလး က်ဴးရင့္လုိ မူႀကိဳ မတက္ႏုိင္ပဲ ဒီႏွစ္မွ စတင္ကာ သူငယ္တန္းပညာကို သင္ၾကားေနၾကမည့္ အျခားကေလးငယ္ေလးမ်ား အတြက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ငယ္ငယ္က သခ်ၤာဘာသာရပ္တြင္ ျမန္မာအကၡရာျဖင့္ စားလံုးေပါင္းေရးသားျခင္း မပါ၀င္ခဲ့ဘူးလုိ႕ ထင္ပါသည္။ သိပ္ပင္ မမွတ္မိေတာ့။ သို႕ေသာ္ ဒီေန႕ ျမန္မာပညာေရး သင္ရုိးတြင္ သူငယ္တန္း ကေလးမ်ားအတြက္ သခ်ၤာ ဘာသာ သင္ရုိးတြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ားကို စားလံုးေပါင္းေရးခုိင္းျခင္း ပါေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေလးအေတြးျဖင့္ ထုိကေလးငယ္မ်ား ေနရာတြင္ ၀င္ၿပီး စိတ္ကူးထဲတြင္ သူငယ္တန္း ျပန္တက္ၾကည့္သည္။ ဆရာမက ဂဏန္း (၁ မွ ၁၀)ထိ ကို ပထမလ သင္ခ်ိန္တြင္ လက္ထပ္သင္ၾကားေပးလုိက္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတတ္သြားပါသည္။ ေရးတတ္သည့္ အတြက္ ေရးရာမွာလည္း မခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ပ်င္းရိျခင္းမရွိ။ ေက်ာင္းတက္ရတာလဲ ေပ်ာ္သည္။ ဒါသည္ သခ်ၤာ ဘာသာရပ္အတြက္ ျဖစ္သည္။ သမီးေလး။ ဦးကို ေနာက္တစ္အုပ္ျပပါဦးဆုိၿပီး ေနာက္ထပ္ ျမန္မာဘာသာ ေရးစာအုပ္ေလးကို ၾကည့္မိသည္။ ထင္သည့္အတုိင္းပင္ ျမန္မာဘာသာသင္ရိုးတြင္ ပထမတစ္လေက်ာ္မွာ က မွ အ အထိေလာက္သာ ၿပီးေနေသးသည္။ သူငယ္တန္း ကေလးငယ္တစ္ဦးသည္ အသက္အားျဖင့္ (၆) ႏွစ္ခန္႕သာရွိၿပီး သူတုိ႕ေလးေတြ ဦးေႏွာက္ျဖင့္ ဘာသာရပ္ ျပဌာန္းမႈမွာ မ်ားျပားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ အယူအဆတြင္ တစ္ဘာသာႏွင့္ တစ္ဘာသာ အခ်ိန္အဆက္မမိျဖစ္ေနေၾကာင္း သံုးသပ္မိသည္။ ျမန္မာစာ ဘာသာတြင္ က မွ အ အထိေလာက္သာ သင္ထားၿပီး သခ်ာၤ ဘာသာတြင္ သေ၀းထုိး၊ အသတ္၊ တစ္ေခ်ာင္းငင္၊ ဟထုိး၊၀စ္စံ ႏွစ္လံုးေပါက္ စတာေတြ ေရးခုိင္းေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္တန္းပထမဆံုးႏွစ္ တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားမည့္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ေနရာက ၀င္ေတြးၾကည့္သည္။ သေ၀ထုိးေတြ အသတ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ မက်ြမ္းက်င္ မေရးတတ္။ မေရးတတ္ေတာ့ ေရးရမွာ ပ်င္းလာသည္။ မေရးခ်င္ေတာ့။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမကို ေၾကာက္လုိ႕ သူမ်ားေရးတဲ့အတုိင္း ပံုတူ အရုပ္ပံုဆြဲသလုိ ေရးခ်လာသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မေရးခ်င္ေတာ့ ပစ္ထားလုိက္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေက်ာင္းပညာေရး မူလတန္း အခမဲ့ ျဖစ္ေန၍သာ မူလတန္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းသား/သူေလးမ်ား အေတာ္ေလး တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားႏုိင္ေနသည္မွာ ျငင္းခ်က္ထုတ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ တခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ ဆင္းရဲလြန္းေသာေၾကာင့္ သံုးတန္းေလးတန္းအ ထိသာ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားရၿပီး ေက်ာင္းထြက္ကာ မိဘကူကာ အိမ္စား၀တ္ေနေရး ရံုးကန္ေနၾကရသည့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဘ၀မ်ားစြာသည္ ဒုနဲ႕ေဒးပင္။ ဒါသည္က တစ္ေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဆုိလုိခ်င္သည္က မူလတန္းအဆင့္ သင္ရုိးႏွင့္ ႏုနယ္ေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ လက္ခံႏုိင္မႈ ျဖစ္သည္။ လူဆုိလွ်င္ ႀကီးသည္ပဲ ျဖစ္ပေစ။ ငယ္သည္ပဲ ျဖစ္ပေစ မႏုိင္၀န္ထမ္းခုိင္လွ်င္ ထုိအလုပ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ခါ မလုပ္လုိၾက။ ထုိအလုပ္တြင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း မရွိလာၾကသည္မွာ ဓမၼတာတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႕အတြက္ ကေလးငယ္မ်ား၏ မူလတန္းအဆင့္ သင္ရုိး ဘာသာတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ခ်ိတ္ဆက္မႈ အလြဲမ်ားေၾကာင့္ ကေလးငယ္မ်ား မႏုိင္၀န္ ထမ္းခုိင္းသလုိျဖစ္လာမည္ကို စိုးရိမ္လာသည္။ ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းမေပ်ာ္မွာ စာမေတာ္မွာကို စိုးရိမ္လာသည္။ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရး အနာဂတ္ကို မေျဖာင့္မတန္းျဖစ္ကုန္မွာ စိုးရိမ္လာသည္။ ပညာကို ေငြနဲ႕ ၀ယ္ယူရသည့္ အေျခအေနသည္ ဆင္းရဲျခင္းအက်ိဳးရလာဒ္ တစ္ခုထဲ မဟုတ္ပဲ လက္ညွိဳးထုိးျပစရာထဲတြင္ ပညာေရး သင္ရုိး ျပဌာန္းခ်က္မ်ားပါ ပါ၀င္လာသည္။ “ အေဖတုိ႕ ငယ္ငယ္က အဂၤလိပ္စာဆုိရင္ ငါးတန္းေရာက္မွ သင္ရတာကြ။ ေလးတန္းအထိကေတာ့ ျမန္မာစာ သင္ပုန္းႀကီးပဲ။ ကၽြမ္းသလားလဲ မေမးနဲ႕ က ကေန အ အထိ ေျပာင္းျပန္ေတာင္ ဆုိႏုိင္ေရးႏုိင္ေသးတယ္။ ျမန္မာစာတင္ ဘယ္ကမလဲ ပါ႒ိစာေတြေတာင္ ဖတ္တတ္တယ္။ ေအး ငါးတန္းတက္ရၿပီဆုိေတာ့မွ အဂၤလိပ္စာ စတင္တာ။ စတင္ေတာ့လဲ ျမန္မာစာလုိပဲ။ Ka က၊ Kha = ခ၊ အဲသလုိ သင္တာ။ ေလးတန္းေအာင္ရင္ မူလတန္း ျပန္ျပလုိ႕ရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတာင္ ျပန္လုပ္လုိ႕ရေသးတယ္ ” လုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက ေျပာသည္။ “ မူႀကိဳတက္ဖူးတဲ့ ကေလးေတြကလည္း တစ္တန္း ႏွစ္တန္းေလာက္ထိ ရေသးတယ္။ သံုးတန္ းေလာက္ေရာက္ရင္ မလုိက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။” ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း လုိ႕ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးကလည္း လက္ေတြ႕ ေလွ်ာက္ေနရသည့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာသည္။ သူငယ္တန္း သင္ရုိးတြင္ပင္ ေတာ္ရံုစိတ္မ်ိဳးႏွင့္ မူႀကိဳအခံမရွိေသာ မူႀကိဳေက်ာင္းကို ေငြေၾကးအခက္အခဲအရ မသင္ႏုိင္ခဲ့ေသာ ကေလးငယ္မ်ားဆုိလွ်င္ သင္ရုိး အခ်ိတ္အဆက္ မရွိတာေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းေနမေပ်ာ္ စာမေတာ္ အရာရာကို သိမ္ငယ္ၿပီး အရြယ္မေရာက္ခင္ အေမႊးသပ္ခံရတဲ့ ဗူးသီး ေလးမ်ားလုိ ဦးေႏွာက္ မႀကီးထြား မရွင္သန္ႏုိင္ေတာ့ပဲ အားငယ္စိတ္ေတြ ၀င္သြားမွာမည္ကို စိုးရိမ္စရာျဖစ္လာသည္။ အနာဂတ္ကို ဦးေဆာင္မယ့္ ကေလးငယ္မ်ား မဖြံ႕ၿဖိဳးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏုိင္ငံ ဘယ္မွာ တုိးတက္ႏုိင္ဦးမည္နည္။ သင္ၾကားေရးစနစ္က ကေလးဗဟိုျပဳအျဖစ္လည္း ေျပာင္းလည္းလုိက္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ငယ္စဥ္ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ေလးတန္းအရြယ္ကပင္ ျမန္မာစာ ၀တၳဳတုိမ်ားကို စားလံုးမေပါင္းရေတာ့ပဲ ဖတ္တတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ က်ဴရွင္ေတြ အခ်ိန္ပိုေတြလည္း ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ မတက္ခဲ့ၾက။ ဘယ္ဆရာမွလည္း မသင္ခဲ့ၾက။ အတန္းထဲမွာ စာညံ့သည္ စာမလုိက္ႏုိင္ဆုိသည့္ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးႏွစ္ဦး အနည္းငယ္ေတာ့ ရွိသည္။ သူတုိ႕အတြက္ကိုေတာ့ ဆရာေတြက အိမ္ကို ေခၚ အေဆာင္ကိုေခၚကာ ဆရာေတြအတြက္ အလုပ္ကူလုပ္ရင္း သင္ေပးေလ့ရွိခဲ့တာေတာ့ ရွိသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိဘကလည္း မသင္ေပးခဲ့။ ေရးတာ ဖတ္တာ မွားလုိ႕ ျပင္ေပးအဆင့္ေလာက္ေတာ့ ရွိခဲ့သည္။ အခုေတာ့ သမီးေလး က်ဴးရင့္ အေနျဖင့္ မူႀကိဳလည္း (၂) နွစ္ သင္ၾကားေစခဲ့ၿပီ။ သူ႕ေမေမျဖစ္သူကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ ေက်ာင္းဆင္း ညေနခင္းမ်ားဆုိလွ်င္ လက္ထပ္ သင္ၾကားေပးေနရေသးသည္။ အေဒၚေတြ အဖြားေတြကလည္း ၀င္သင္ေပးတတ္သည္။ “ ကၽြန္မ သမီးေတာ့ လက္ေရးလည္း မလွဘူး။ ဘာမွလည္း ေကာင္းေကာင္းမေရးတတ္ဘူး။ ေက်ာင္း မတက္ခ်င္ဘူးလုိ႕ပဲ ေျပာေနတာ။ အဲဒါ မုန္႕ေလးဘာေလး တတ္ႏုိင္သေလာက္၀ယ္ေပးၿပီး ေခ်ာ့ ေျခာက္ ေက်ာင္းတက္ခုိင္းေနရတယ္” လုိ႕ အိမ္နီးခ်င္း ေက်ာင္းသားမိဘတစ္ဦးကလည္း ေျပာသည္။ မိဘတုိင္း သားသမီးအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၾကေသာ္လည္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာေလ့ မရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ကေလးငယ္တုိင္း တုိင္းျပည္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ပါးစပ္ရွိသူမ်ား ခဏခဏ ေျပာေနၾကသည္။ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ အလြဲႀကီးကို လြဲေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိပါေတာ့သည္။ သူရ(ကေလး)